Na początku poprosiłabym o krótką opowieść o tym, skąd pomysł na restaurację sushi i jak długo ją Pani prowadzi.

Restaurację prowadzę 10 lat. Przedtem miałam 3 lata praktyki u mojego brata w Poznaniu „u Pani Kulczykowej”. Tam prowadziłam taką samą restaurację. Jak zawsze chyba, wzięło się to u mnie z przypadku. Z zawodu jestem pielęgniarką, także gastronomia stała się dla mnie przygodą.

Jak to się stało, że postanowiła się Pani przekwalifikować z pielęgniarki na restauratorkę?

Jest to zasługa mojego brata, który mnie „zwerbował”. Miał już swój lokal w Warszawie i otwierał drugi w Poznaniu. Szukał zaufanych ludzi, aby poprowadzić tę restaurację. Prosił mnie o pomoc i tak zaczęła się moja 3-letnia przygoda z art-sushi w Poznaniu. Później kontynuowałam ją w Gliwicach, w lokalu o tej samej nazwie, już ze mną jako właścicielem. W zasadzie dzieci zmobilizowały mnie do tego kroku. Zapytały, czemu jeżdżę tam i z powrotem, skoro mogę otworzyć swoją działalność w Gliwicach. I tak zrobiłam. Z resztą z ich pomocą.

Co takiego jest w Pani restauracji? Według indeksu satysfakcji Top 100 of Poland (9,4 na 10 możliwych punktów) klienci są bardzo zadowoleni z art-sushi. Jak Pani to robi?

Przede wszystkim bardzo dobrzy pracownicy. Stałą 8-osobową załogę na początku szkolili sami Koreańczycy. Znają więc od podszewki tajniki kuchni koreańskiej. Uczyli się także o japońskiej, aby stworzyć restaurację o bazie koreańsko-japońskiej. Zgrana załoga tworzy całość miejsca, jego klimat i pyszne jedzenie. Nieraz przekonują osoby, które zetknęły się tylko z marketowymi wersjami sushi, aby spróbowały naszego. Nawet jeśli na początku byli zdecydowanie „na nie”, po spróbowaniu naszych dań mówią, że to „niebo a ziemia”. W dodatku wszystko przygotowujemy na oczach klienta, więc można zobaczyć, jak robimy nasze sushi i nawet wybrać własną rolkę, dodając lub wymieniając niektóre składniki.

Zatrudnianie tak licznego zespołu i cała otoczka prowadzenia restauracji skłania mnie do pytania, czy i w Pani przypadku prawdziwe jest twierdzenie, że przedsiębiorca pracuje przez całą dobę?

Niestety tak (śmiech). Fakt, że człowiek fizycznie nie siedzi w restauracji jeszcze nic nie znaczy. Cały czas jestem „pod telefonem”. Gdy potrzeba jadę do restauracji i rozwiązuje zaistniałe problemy. Niestety, w dzisiejszych czasach nie ma tak, że człowiek siedzi z założonymi rękami, a ktoś za niego pracuje.

Przy tym trzeba ufać ludziom, z którymi się dzień w dzień pracuje. Inaczej nic się nie osiągnie. Tak jak miałam załogę pielęgniarek, tak teraz mam w restauracji taką, której bardzo ufam. Ta atmosfera chyba też jest odczuwalna. Uśmiechnięci masterzy łatwo nawiązują kontakt z klientem. Chętniej też wymyślają np. desery, takie jak banan w cieście z własnymi przetworami, lody z matchą (zieloną herbatą).

To ja się wcale nie dziwię, że klienci tak bardzo Was kochają! Czy chciałaby Pani im coś od siebie przekazać?

Chciałabym im bardzo, bardzo podziękować za to, że tak chętnie przychodzą do naszej restauracji oraz życzyć sobie i im, aby jedzenie było coraz lepsze, trafiało w ich kubki smakowe. Przy tym chyba najlepszym wyróżnieniem było, kiedy przyszedł klient i powiedział, że przychodzi tu od 10 lat i w żadnej innej restauracji nie zdarzyło się, aby serwowane dania były ciągle na takim samym, dobrym poziomie. To jest największą nagrodą od gości dla mnie. A ja im życzę, aby cały czas ten poziom był taki sam.

Jakie emocje wywołała u Pani informacja, że zostaliście laureatami Top 100 of Poland, będąc w setce najlepszych restauracji sushi w Polsce i najlepszą w Gliwicach?

Dobrze, że stałam na czerwonym świetle, jadąc autem, bo inaczej chyba skakałabym z radości. (śmiech)