Skąd pomysł na taką ścieżkę zawodową i jak długo prowadzi Pani swój gabinet?

Gabinet otworzyłam 1,5 roku temu w swoim rodzinnym mieście, Zduńska Wola. Doświadczenie właściwie zdobywałam już w trakcie studiów na praktykach w przychodniach lub na oddziałach szpitalnych o różnej specjalizacji. Takim przełomowym momentem w moim życiu były prywatne gabinety, a konkretniej Krzysia Komisarka. Tam zobaczyłam różnicę pracy na NFZ i w prywatnych placówkach: praca 1 na 1, programowanie rehabilitacji bez żadnych tematów. Wszystko dopasowane indywidualnie do potrzeb pacjenta.

Później trafiłam na praktyki do jednej z najlepszych klinik rehabilitacyjnych w Polsce: Rehasport w Poznaniu (tam też studiowałam). Tam widziałam, że najbardziej ze wszystkich specjalizacji podoba mi się ortopedia. Później pracowałam 1,5 roku w przychodni na NFZ – tam wiele osób mogło poznać moje umiejętności i podejście do pracy z pacjentem. Jednak nie dawało mi to takiej satysfakcji. Wtedy zdecydowałam się na otwarcie własnego gabinetu. Od 1,5 roku jestem przeszczęśliwą osobą, prowadzącą własną działalność gospodarczą.

Zanim do tego doszło, jak długo zdobywała Pani doświadczenie?

Mogę powiedzieć, że cały okres studiów. Od samego początku była jakaś styczność z pacjentem, więc to będzie już ósmy rok!

Czy może Pani wskazać różnice, które sprawiają, że Pani gabinet wyróżnia się na tle innych działalności w branży? Co przyciąga klientów z powrotem?

No właśnie, to jest najlepsze pytanie do moich klientów. Trudno mi tak to zaopiniować, w czym tkwi ten sukces. Myślę, że po prostu jestem człowiekiem dla drugiego człowieka, słucham uważnie i staram się wychwycić te najistotniejsze elementy. Moją misją jest pozbycie się dolegliwości bólowych i pomoc w powrocie do pełnej lub satysfakcjonującej sprawności.

Wielu pacjentów wraca od specjalistów lekarzy bez żadnej konkretnej informacji, bez przyczyny dolegliwości, bez jakiejkolwiek podpowiedzi lub planu działania, jak usunąć dany problem, ból. Najczęściej taką rolę informatora odgrywa fizjoterapeuta. Oczywiście, na tyle, na ile potrafię: objaśniam z dziedziny interny, ortopedii, neurologii. Za taką nawet niewielką podpowiedź pacjenci są bardzo wdzięczni. Do mnie przychodzą jedynie z wiedzą, jak dawkować lek przeciwzapalny, czy przeciwbólowy, a nie jak pozbyć się faktycznie problemu.

Dzisiaj taką przodującą formą terapii jest edukacja pacjenta i bardzo często wystarczy zmienić jakiś nieprawidłowy wzorzec ruchu, a ból po prostu mija. Sęk w tym, że trzeba to zauważyć, zdiagnozować, wdrożyć odpowiedni trening – i tym się zajmuję. Rozmowa i szczegółowy wywiad to chyba najważniejszy sukces w mojej pracy z pacjentem.

Diagnostyka rozpoczyna się w zasadzie wtedy, gdy pacjent tylko wchodzi do gabinetu. To, jak się porusza, już pokazuje, czy jest energiczny, czy te ruchy są skoordynowane, czy utyka, nawet grymas na twarzy, jak siada i wstaje – pozwala to wiele ocenić i wyrobić sobie opinię do diagnozy, taką pierwszą. Medycyna obecnie jest bardzo rozwinięta, że nie ma rzeczy niemożliwych i nie ma potrzeby męczyć się z bólem. Ciało człowieka ma niesamowite zdolności do procesów regeneracji, gojenia się. My fizjoterapeuci możemy w tym pomóc – i fizycznie, i psychiczne czasem.

Czyli wiele rzeczy można zdiagnozować jeszcze przed rozmową z pacjentem?

Tak, dokładnie! Myślę, że muszę tutaj wspomnieć, że jestem też sportowcem. Dzięki doświadczeniu w sporcie o wiele lepiej rozumiem biomechanikę narządu ruchu człowieka, mechanikę kontuzji i przeciążeń, bo sama wielokrotnie też byłam kontuzjowana. Powrót do takiej pełnej sprawności nie był szybki i prosty. Oczywiście wtedy nie zdawałam sobie sprawy, że jest ktoś taki, jak fizjoterapeuta. Dziś wiem, że ten powrót byłby o wiele szybszy. Myślę, że w moim przypadku ten sport i zainteresowanie kierunkiem medycznym, jako leczenie drugiego człowieka, dały taki właśnie zawód: fizjoterapeuty.

Jaki zakres terapii fizjoterapeutycznej jest Pani „konikiem” – czymś, w czym czuje się Pani najmocniejsza?

Myślę, że ortopedia. Wszelkiego rodzaju złamania, skręcenia, zwichnięcia, stany przeciążeniowe, stany po operacjach, rekonstrukcjach, endoprotezach, bóle mięśni i dolegliwości bólowe kręgosłupa. To jest taki mój zakres, nad którym szczególnie lubię pracować i w którym się odnajduję. Także moja skuteczność jest tutaj największa.

Co potwierdzają tylko opinie zadowolonych klientów, dzięki którym znalazła się Pani w gronie laureatów listy Top 100 od Poland. Jakie uczucia wzbudziła w Pani ta wiadomość?

Bardzo miło mi się zrobiło. Myślę, że taka radość w sercu ogromna, bo ja nie jestem typem człowieka, który tak marketingowo lubi się promować. Jak ktoś spojrzy na moje Social Media, to zauważy, że nie jestem zbyt systematyczna, podaję tylko jakieś najważniejsze informacje.

Bardzo się cieszę! Tak naprawdę każda opinia motywuje mnie do dalszego działania. Uwielbiam to, co robię. Wszelka wdzięczność, zadowolenie to dla mnie ogromna radość i motywacja. Czasem trudno to nawet opisać. Czasem nawet jakieś łzy napływają do oczu. Gdzieś tam człowiek się cieszy, że faktycznie wybrał dobry zawód i jest na odpowiednim miejscu. Tak nawet kiedyś sobie myślałam, że jak przestaną się pojawiać te dobre opinie, to trzeba będzie zmienić profesję i rozejrzeć się za czymś innym. (Śmiech) Na szczęście na razie nie ma takiej potrzeby. Uwielbiam to i te opinie mnie nakręcają.

To może chciałaby teraz Pani nieco odwrócić role i przekazać coś swoim klientom?

Chcę powiedzieć, że jestem przeszczęśliwa, ponieważ moja praca została doceniona. Myślę, że faktycznie zostawiam serducho w pracy indywidualnej z pacjentem. Może mówię teraz nieskromnie, ale uważam, że jestem dobra i będę jeszcze lepsza, ponieważ moja droga zawodowa dopiero się zaczyna, a ja cały czas uczę się najlepszych metod i technik, niezbędnych do tak skutecznej terapii. Robię to właśnie dla moich pacjentów, aby ta opinia wciąż była dobra, a może nawet jeszcze lepsza.

Oczywiście, chciałabym być dobrym, szanowanym specjalistą w swojej dziedzinie i nie wstydzę się tego, że są rzeczy, których jeszcze nie umiem. Wszystko przede mną, a w razie czego odsyłam pacjentów do innych specjalistów w danej dziedzinie, którzy lepiej się znają. Myślę, że w fizjoterapii powinniśmy ze sobą współpracować z lekarzami, czy psychoterapeutami, aby faktycznie ta pomoc była totalnie kompleksowa. Uczę się i szkolę specjalnie dla moich pacjentów, abym pomagała jeszcze bardziej, jeszcze skuteczniej, jeszcze szybciej – nie ilość a jakość.